Delirmiş olmalıyız. Dünya bu kadar kötü bir yerken biz hala yaşayabiliyor ve gülebiliyorsak delirmiş olmalıyız. Aklımız başımızda olsa asla dayanamaz, delirirdik. Deliyiz.

Dünya, insanın akıllı geldiği ve Zaman içinde büyürken, büyümeyle paralel doğrultuda delirdiği bir yer. Kötülükleri yaşadıkça, gördükçe, şahit oldukça akıl aşinalık kazanıyor ve zamanla yitiyor. Artık duymaz, görmez; anlamaz ve kötülüklerin ciddiyetinin idrakine varamaz hale geliyor.  Hepimiz donuyoruz, akıl tutulması yaşıyoruz. Biz büyüdükçe aklımız küçülüyor.

Aksi bir durumda, zaten delirirdik. Dünyanın bu kadar kötü olması karşısında hangi akıl sahibini terketmez? Ve aklın asıl terkettiği sahibi değil, onu taşıyan insan sadece araç. Aklın asıl terkettiği bu dünya...

Dünya çok kötü bir yer ve biz üzerinde kendinden başka hiçbir şeyin çıkarını görmeden dolaşan delileriz.

Deliyiz biz. Dünya kötü. Biz deliyiz.