ders, dua, kâr...

Bugün bir vesile ile buradaydim. Icine girmedim ama bir sure bahçesinde bekledim. Sadece bir kac saat. Ve bu sure zarfinda o kadar cok şey gördüm ki, halimize sonsuz şükür!

Bir kadinla konuştum. Bebeği engelliydi. Samsun Carşamba'dan geliyormuş. Gunlerdir burdaymis engelli 2 yasindaki.kiziyla. ustelik yalnizlar. Bebegi dogdugunda beyin ölümü gerceklesmis ve 21 gun o şekilde kalmış anlattigina gore. 21. Gun birden tepki vermis ve uyanmis ama engelli kalmis. Anne karnindayken annenin ictigi tiroid ilaclari nedeniyle bebekte tiroid hastasi. Birkac ay once pankreas zehirlenmesi gecirdiginden beri oturmuyormus da bebek. Baska bir suru hastalik saydi. Bebekte epilepsi varmis. Yeni dogdugunda sakinlestirici diye uyku ilaci vermisler doktorlar ve bebel aylarca gunde 3 kez uyku ilaci almis bilmeden. Sonra baska bir doktorun uyarmasiyla ogrenmisler gercegi. "Biz bebegimizi hep uyuyacak zannediyorduk" diyir anne. 2 yasinda olmasına ragmen sadece mama yiyyor ve onu da kusuyormus surekli. Eşin de buradadir dedim, hayir dedi. Ilk bebekleri anne karninda kanser olup 2 gunlukken vefat edince ve arkadan da bu bebeklerinde bu sorunlari yasayinca eşi sinir hastasi olmuş. Eşim gelemiyor, o memlekette dedi. Burada ucuz bir otelde kaliyormus geceleri.

Baska bir bebek gordum. 23 gunluk. 21 gun hastanede yatmis doğduktan sonra. 2 gundur de hastanelerde geziyorlar. Surekli birileri baska birilerine sevk ediyorlarmis iki gundur ve sonunda burdaymislar. Bebegin sorunu kan sekerinin dusmesi.

Bir cocuk da 1 bucuk yasinda. Erkek bu seferki. Avazi coktiginca agliyor. Karin agrisi var. Annesi kussun diye bekliyor doktorlar kussun oyle getir demisler. Meger cocukta bagirsak dugumlenmesi varmis. Biz anneyle konusurken cocuk hooop cikardi. E benim ust bas da accik nasibini aldi bu rahatlamadan :) olsun, yeterki o rahatlasin.

Bir baska cocuk, yemek yiyemediginden karnindan besleniyormus.  Ayrintiya anne girmeyince ben de sornadim.

Daha biiiir suru vak'a. Surekli caresiz ve agzi duali bir suru anne baba. Doktorlarin gozlerinin icine bakıyorlar. Cimlerde otrup zamanin gecmesini bekleyen ve bir simidi paylasan insanlar. Allah hepsine yardim etsin. Hepsine acil şifalar versin.  Ne denir bilemiyor insan...

Bir de baktim ki bir teyze kucagunda bir yumak tasiyor. Minnacik bie bebek var belli. Ama o kadar minik ve oyle sarilmis ki bir yumak gibi. Baktim, o da bakti. Gulumsedik. Duraksar gibi oldu. Ben de bakabilir miyim diye atiliverdim kalkip ayaga.. bak tabi dedi acti yuzunu. Aman Allahim o ne guzellik o ne masumiyet! 20 gunluk daha dedi. Hasta mi yoksa dedim, hasta degil ama kontrol edildi dedi. Hasta degilse koklayabilir miuim diye bir an refleksle sordum. Kokla dedi teyzem de. Egildim bir saniyeden bile daha az, sadece bir kisa nefesle kokladim battaniyesinden, kiyamadim daha fazla yaklasmaya ve cekildim. Allah razi olsun o teyzeden. Nasil da ozlemisim yeni dogan kokusunu. Nasil da guzel kokuyordu...

Bütün gun biraz bosuna bekledigim hastane bahcesinde aslinda bosuna beklememis oldum. Biraz ders aldim, biraz dua ettim, bir de bir kisa nefeslik de olsa kâr...

Not: bence bu hastanenin en cok calisani bahceyi temizleyen amca. Gorecek olursaniz kendisini bir kolaya gelsin temennisini esirgemeyin ondan. Herkes icerde klimalar altindayken ve hatta bazi memurlar hastalara nezaket dersi verirken, o disarda etrafa kusan insanlarin geride biraktiklarini buyuk bir saygi ve titizlikle temizliyor, aman amca boşver denildiğinde isine daha cok sariliyor ve başından boynundan akan terin tum omuzlarini bir islak sal gibi ortmesine aldirmiyor...