Evladın cinsiyeti olmaz

Daha önce bir kızım oldu. Zaten her zaman kız bebeklere yakın hissederdim kendimi. Kızımla bütünleştiğimi düşünüyordum. Sanki yarımmışım da kızımla tam olmuşum gibi. Eksik bir parçam varmış da, onunla tamamlanmışım gibi. Sonra kızımı kaybettim. Onu kaybettikten sonra tekrar bebek sahibi olmaya karar verdim ama yine kız olmazsa olmazmış gibiydim hep. İlla yine kızım olmalıydı. Ben kız annesi olabilirim ancak, erkek annesi olamam gibiydi. Ama öğrendim ki bir oğlum olacak. Oğlan çocuğu sevilir mi ki, insanın içini coşturur mu ki, oğlan çocuğuyla nasıl duygusal bağ kurulur ki, oğlan çocuğuna çok bağlanılabilir mi ki.......... diye uzayan sorularla ortada kaldım. Oğlum olacağını öğrendiğimden beri ilk defa erkek bebekler ilgimi çekmeye başladı. (Daha önce hep kızım olacağı garantiymiş gibi yaşıyordum) . Şimdilerde erkek bebeklere bakıyorum sürekli. Empati kurmaya çalışıyorum falan. Kabullendim oğlum olacağını. Hem de mecburiyetten değil, kendimi gerçekten tatmin ederek kabullendim. Düşündüm ki, oğlan çocuğu hiç istemiyor değilim, dolayısıyla mutlaka verecekti Rabbim nasibimde varsa. İnşallah nasibimde varsa kızım yine olacaktır. Sadece sıraları böyleymiş. Önce oğlum olacak. Belki kızım hiç olmayadabilir ama zaten cennette, ebedi âlemde bir kızım var benim. Yok olmadı o, cennette beklemekte. Evladın cinsiyeti de olmaz, her hâlükârda annesiyim ve sevgisini koyacak Rabbim kalbime, onu veren sevgisini vermez mi? Buna iman ettim.



     Bu yazıyı yaklaşık 1 ay önce yazdım ama yayınlamadım. Bugüne kısmetmiş. Evet, gerçekten alıştım oğlum olacağı fikrine. Canım oğlum benim. Şimdilerde eşimle isim kavgası yapıyoruz.

     Ama içimin yangını hâlâ sıcak. Kızımı çok özlüyorum. Mezarlığa gitmek canımı acıtıyor, gidemiyorum. Manasız geliyor. Kupkuru bir toprak, buz gibi bir mermer. Beni tatmin eden bir ziyaret değil, gidince karşılaşmak istediğim bu değil. Ben gerçek bir kavuşma yaşamak istiyorum. Kokusunu duymak, nefesini hissetmek, gülüşüne karşılık vermek, tenine dokumak, sıcaklığıyla ısınmak istiyorum. Öyle bir yerde olsaydı ki, senede bir gün bir an bari görüp yaşayabilseydim onu. Acaba o zaman daha zor olurdu sabretmek de, bu nedenle mi Yaradan'ın takdiri öyle değil de böyle? 

     Not: Funda haklıymış.  Rüyasında beni mavili bir bebekle görmüştü ya, oğlum olacağı ona malum olmuş. :) yaşa be Funda,  kalbin çok temizmiş! :) ) )