iyi niyetin de fazlası israftır.

     İyi niyetin de fazlası israftır. Galiba bir özlü sözüm oldu benim de. Çok sevdim bu tanımı. Kısa ve net. Kapsamı belli. İyi niyet, fazlası, israf olması. İlginç olan, bunu çok sıradan bir anda iliklerime kadar hissetmiş olmam. Bu özet cümlenin aynen aklıma düşmüş olması... 

    O an hiçbir iyi ya da kötü niyetim yoktu. Sadece niyetim vardı. Kalbim kırıktı ama sesim çıkmamıştı. Yani kötü niyete maruz kalmıstım ama ne iyi niyetli olmaya mecalim vardı ne kötü niyet barındıracak ruhum. Sadece o anı yasamaya niyetliydim. Egolarını tatmin etmeye alışmış insan güruhu vardı bir de etrafımda. Hiçbir vasıf veremediğim, sadece anı yaşama niyetimin de kötü olmakla suçlandığı an dedim ki, iyi niyetin de fazlası israftır, e israf da haramdır Tuba, aman dikkat! 

     Egolarını tatmin edemediğinizde, hiçbir niyetiniz yokken bile sizi kötü niyetli olmakla suçlayan insanlar varsa çevrenizde, bilin ki o insanlar sizin iyi niyetinizi haketmeyenlerdir.  O insanların hakettikleri en "iyi niyetli" an, sadece niyetinizin olduğu andır. Fazlası israftır. 

    Hayatı her haliyle yaşarız. Bazen güzel şeyler bazen kötü şeyler. Her iki durumun da dolduğu bardaklarımız vardır. Dolu dolu yaşarız, dibine kadar yaşarız da bir türlü taşmaz o bardak. Sonra an gelir, başka zaman tek damla nispetinde bir olay o bardağı taşıracak son noktadır. O bardak taşınca patlar insan. O bardak taşınca tepki verir, gemileri yakar, kafasına dank eder ya da bir ders çıkarır kendine. Ben de bir ders çıkardım kendime ve dedim ki, iyi niyetin de fazlası haramdır. 

    Okuyucularıma, iyi niyetlerin israf olmadığı, yaşandıkça ve yaşatıldıkça artttığı insan ilişkileri diliyorum.