Öncelikle belirtmeliyim ki fotoğraf alıntı.
Burda görünen evlerden biriydi ama hangisiydi tam hatırlamıyorum, çok küçüktüm.
Ama içine dair hatırladığım şeyler var. Bu ev diyelim biz şimdi anlatırken. En son kapısından girişim herhalde 7-8 yaşıma tekabül eder. Belki o kadar bile yokmuşumdur. Bu evi çok severdim. Sadiye teyze ve Yahya dede yaşarlardı. Yahya dede babamın ilk kayınpederi olur. Sadiye teyze de onun ikinci eşi. Bu yüzden anneanne değil, teyze dedirtmişler herhalde. Yoksa annem kesin anneanne dememi isterdi. Her zaman babamın kendisinden önceki hayatına çok saygı duydu VE saygı duymayı öğretti. Neyse işte, Yahya dedenin yüzünü anımsayamıyorum ama bir arabası vardı, ahşap ürünler satardı. O arabayı çok severdim. Ürünlerden kastım genelde el yapımı ahşap oyuncaklardı çünkü. Sadiye teyze de çok naif, çok hanım, çok hoş bir teyzeydi. Yumuşacık sesiyle konuşurdu. Ak pak bir teyze. Bir de oğulları vardı, Ferhat dayı. O başka şehirde yaşardı ama Ziyarete geldiğinde karşılaşırdık. Benim fotoğraflarımı çekerdi. Hiç Yok o fotoğraflardan bizde. Onu da en son o zamanlar görmüşümdür. Ama bir fotoğraf çekim anımızı çok net hatırlıyorum. Bordo kadife bir elbisem vardı. Göğüs kısmında baklava dilimi gibi dikişleri olan. O baklava dilimlerinin köşelerini de inciler süslüyordu. Saçlarım kısaydı yanlış anımsamıyorsam. Bu evin arkasında koooocaman bir bahçe vardı. Yemyeşil bir bahçe. Her yerinde çiçekler ekili. Kaybolduğumu hissederdim bazen o çiçeklerin içinde. Yahya dede vefat etti. Sadiye teyze o evden taşındı. Biz Sadiye teyzeye bayramdan bayrama gider olduk. Ferhat dayıyla hiç görüşemedik. Hayat.
25 aralık '16
Burda görünen evlerden biriydi ama hangisiydi tam hatırlamıyorum, çok küçüktüm.
Ama içine dair hatırladığım şeyler var. Bu ev diyelim biz şimdi anlatırken. En son kapısından girişim herhalde 7-8 yaşıma tekabül eder. Belki o kadar bile yokmuşumdur. Bu evi çok severdim. Sadiye teyze ve Yahya dede yaşarlardı. Yahya dede babamın ilk kayınpederi olur. Sadiye teyze de onun ikinci eşi. Bu yüzden anneanne değil, teyze dedirtmişler herhalde. Yoksa annem kesin anneanne dememi isterdi. Her zaman babamın kendisinden önceki hayatına çok saygı duydu VE saygı duymayı öğretti. Neyse işte, Yahya dedenin yüzünü anımsayamıyorum ama bir arabası vardı, ahşap ürünler satardı. O arabayı çok severdim. Ürünlerden kastım genelde el yapımı ahşap oyuncaklardı çünkü. Sadiye teyze de çok naif, çok hanım, çok hoş bir teyzeydi. Yumuşacık sesiyle konuşurdu. Ak pak bir teyze. Bir de oğulları vardı, Ferhat dayı. O başka şehirde yaşardı ama Ziyarete geldiğinde karşılaşırdık. Benim fotoğraflarımı çekerdi. Hiç Yok o fotoğraflardan bizde. Onu da en son o zamanlar görmüşümdür. Ama bir fotoğraf çekim anımızı çok net hatırlıyorum. Bordo kadife bir elbisem vardı. Göğüs kısmında baklava dilimi gibi dikişleri olan. O baklava dilimlerinin köşelerini de inciler süslüyordu. Saçlarım kısaydı yanlış anımsamıyorsam. Bu evin arkasında koooocaman bir bahçe vardı. Yemyeşil bir bahçe. Her yerinde çiçekler ekili. Kaybolduğumu hissederdim bazen o çiçeklerin içinde. Yahya dede vefat etti. Sadiye teyze o evden taşındı. Biz Sadiye teyzeye bayramdan bayrama gider olduk. Ferhat dayıyla hiç görüşemedik. Hayat.
25 aralık '16
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder