1 Ağustos 2017 Salı

bireyselleşme savaşında yenilmek

Ütü yaparken aklıma gelen çok hoş bir anım var. 

Çocuktum, en fazla beş yaşındaydım sanıyorum. 
O zamanlar tek çocuktum, henüz arkamdaki üç ortak hayatta değillerdi. 

Benim kıyafetlerim annemin gardrobunda saklanırdı. 

Bir gün baktım annem çamaşır yıkıyor, elde, çöktüm yanına. 
Anne, dedim. Benim çamaşırlarımı ayrı bir dolaba koyalım. 

Annem de, o zaman kendi çamaşırlarını da kendin yıkarsın ama, dedi. 

Bi' daha da öyle bir talebim olmadı.

Şimdi çocukların henüz çamaşırları olmadan dolaplarının olduğu zamandayız... #zaman

13 kasım 2016

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder